കാ

മലയാളം

1. ക് എന്ന വ്യഞ്ജനത്തിൽ ആ എന്ന ദീർഘസ്വരം ചേർന്നുണ്ടാകുന്ന അക്ഷരം

ധാതുരൂപം

1. കാക്കുക
2. കായുക
3. കായ്ക്കുക

നാമം

കാ

1. കായ്, ഫലം. സമ്പത്തുകാലത്തു തൈപത്തുവച്ചാൽ ആപത്തുകാലത്തു കാപത്തു തിന്നാം (പഴഞ്ചൊല്ല്)

നാമം

കാ

1. കാവ്. ഉദാ: പൂങ്കാ

സപ്തമി

പദോൽപ്പത്തി: (സംസ്കൃതം) കാ<കിമ്

1. ഏവൾ (കിം ശബ്ദത്തിന്റെ സ്ത്രീലിംഗരൂപം പ്ര. ഏവ) ഉദാ: കാതിലോല? നല്ലതാളി (കാ അതിലോല? നല്ലത് ആളി);
2. ഏതൊന്ന് (മലയാളത്തിൽ നപുംസകലിംഗരൂപമുള്ള സ്ത്രീലിംഗ ശബ്ദങ്ങളുടെ വിശേഷണമായിവരുമ്പോൾ)

1. (സമസ്തപദാദിയിൽ) കുത്സിത (ഹീനാമായ എന്ന അർഥത്തിൽ കു എന്നതിനുവരുന്ന രൂപഭേദം. ഉദാ: കാപഥം (കുത്സിതമായ മാർഗം) കാ പുരുഷൻ (ഹീനപുരുഷൻ), കാ മധുരം (അൽപമായ മധുരം), കോഷ്ണം (കാ ഉഷ്ണം) അൽപം ഉഷ്ണം

നാമം

കാ

പദോൽപ്പത്തി: (സംസ്കൃതം) കാ

1. ഭൂമി;
2. ദുർഗ;
3. സരസ്വതി