കുഞ്ഞ്
മലയാളം
[തിരുത്തുക]ഉച്ചാരണം
[തിരുത്തുക]- ശബ്ദം:
(പ്രമാണം)
വിശേഷണം
[തിരുത്തുക]കുഞ്ഞ്
നാമം
[തിരുത്തുക]കുഞ്ഞ്
- ശിശു, കുട്ടി, പൈതൽ (വാത്സല്യസൂചകമായും പ്രയോഗം). കരയുന്ന കുഞ്ഞിനേ പാലുള്ളു (പഴഞ്ചൊല്ല്);
- ആചാര്യന്മാരും വയസ്സുകൊണ്ട് മൂത്തവരും പ്രായംകുറഞ്ഞവരെ വാത്സല്യപൂർവം സംബോധനചെയ്യുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന പദം;
- ഭൃത്യന്മാരും മറ്റും പ്രായംകുറഞ്ഞവരെ സംബോധനചെയ്യുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന പദം;
- പല ജീവികളുടെയും ശിശുപ്രായത്തിലുള്ള സന്താനങ്ങളെ പൊതുവെ കുറിക്കുന്ന പദം. ഉദാഃ കോഴിക്കുഞ്ഞ്, എലിക്കുഞ്ഞ്. അണ്ണാൻകുഞ്ഞും തന്നാലായത്; കാക്കയ്ക്കും തൻകുഞ്ഞ് പൊൻകുഞ്ഞ് (പഴഞ്ചൊല്ല്);
- പ്രായത്തിനൊത്തു ബുദ്ധി വികസിക്കാത്ത ആൾ;
- മുസ്ലീങ്ങളുടെ സ്ഥാനപ്പേരുകളിൽ ഒന്ന് (പലസംജ്ഞാ നാമങ്ങളുടെയും മുമ്പിലോ പിമ്പിലോ ചേർത്തു പ്രയോഗം. (വാത്സല്യദ്യോതകമായി വന്നതാവാം) ഉദാഃ അച്ചൻകുഞ്ഞ്, രാമൻകുഞ്ഞ്. (പ്ര) കുഞ്ഞുക:ളി = ശിശുസഹജമായ കളിയും പെരുമാറ്റവും, മുതിർന്നവർ ശിശുക്കളെപ്പോലെ പെരുമാറുന്നത്, ഉത്തരവാദിത്വമില്ലായ്മ. കുഞ്ഞുകാൽ കാണുക = സന്താനമുണ്ടാകുക. കുഞ്ഞുന്നാൾ = കുട്ടിക്കാലം