അ
മലയാളം[തിരുത്തുക]
ഉച്ചാരണം[തിരുത്തുക]
- ശബ്ദം:
(പ്രമാണം)
അക്ഷരം[തിരുത്തുക]
അ
വിക്കിപീഡിയ
- മലയാള ലിപിയിലെ ആദ്യത്തെ അക്ഷരം, മൂലസ്വരം, ഹ്രസ്വസ്വരം, കണ്ഠ്യം(കേരളപാണിനീയം നൽകുന്ന ഉച്ചാരണമൂല്യം).
- ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുള്ള ആദ്യന്തം.
- ഒരു ചുട്ടെഴുത്ത്, ദൂരെയുള്ള ഒന്നിനെ നിർദ്ദേശിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു.
- പേരെച്ചപ്രത്യയം.ക്രിയാരൂപങ്ങളുടെ അന്ത്യസ്വരത്തിനുപകരം ഇതുചേർക്കുമ്പോൽ അവയുടെ പേരച്ചരൂപം ലഭിക്കുന്നു ഉദാ. ഒഴുകുന്ന, പറയുന്ന
- ഇല്ലായ്മ, അല്ലായ്മ, ഇല്ലാത്ത, അല്ലാത്ത, ഈ അർഥങ്ങൾ കാണിക്കാൻ സംസ്കൃതപദങ്ങളോട് ചേർക്കുന്ന ഒരു പുരഃ പ്രത്യയം.
- 'ന' എന്ന നിഷേധപ്രത്യയത്തിന്റെ നകാരം ലോപിച്ചത്‌. ഉദാ. അവിഘ്നം, അക്രൂരം
- വിവേചകമായി ‘അ’ എന്നു പ്രയോഗിച്ചാൽ ‘അവൻ’, ‘അവൾ’, ‘അക്കര’, ‘അപ്പുറം’ ഇത്യാദി പോലെ ‘അടുത്തല്ലാത്ത’ എന്നർഥം വരും
- നിഷേധാർത്ഥം കുറിക്കുന്നു. നാമങ്ങളുടെയോ വിശേഷണങ്ങളുടേയോ അവ്യയങ്ങളുടേയോ, ചിലപ്പോൾ ക്രിയകളുടേയോ മുൻപിൽ ചേർത്താൽ വിരുദ്ധാർത്ഥം വരും.ഉദാ: അശക്തൻ, അശുദ്ധം, അക്ഷീണവിക്രമം.ഈ ‘അ’, സ്വരങ്ങൾക്കു മുൻപ് ‘അൻ’ എന്നാകും.ഉദാ: അനിഷ്ടം (അ + ഇഷ്ടം).എന്നാൽ ഋണീ എന്ന പദത്തിനു മുൻപ് മാത്രം അങ്ങനെ ആകാതെയുമിരിക്കും (അഋണി)
- [അഃ] വിഷ്ണു ‘അകാരോ വിഷ്ണുരുദ്ദിഷ്ടഃ’. ‘അ’ എന്ന ശബ്ദത്തിനു് ബ്രഹ്മാവ്, ശിവൻ, ആമ, അങ്കണം, കാലു്, പാർവ്വതി, ഞാൺ ഈ അർത്ഥങ്ങളും ഉണ്ടു്.
ഈ ഇനം അപൂർണ്ണമാണ്. ശരിയായ നിർവചനം നൽകിയോ നിലവിലുള്ളവയോടൊപ്പം കൂടുതൽ നിർവചനങ്ങൾ ചേർത്തോ ആവശ്യമായ ശബ്ദം, ചിത്രങ്ങൾ എന്നിവ നൽകിയോ ഇതു പൂർത്തിയാക്കുവാൻ വിക്കിനിഘണ്ടുവിനെ താങ്കൾക്ക് സഹായിക്കാവുന്നതാണ്.